Kodiak en Kitoy Bay

We arriveren in Kodiak de 31e juli. We krijgen een goede plek in St Paul's Harbor . De pontoon is stevig en er is zelfs electriciteit. We abonneren ons voor een week op de Wifi service en kunnen dan de computers gebruiken.
De moeder van Elaine(Nancy Jones) wist al van onze komst en is regelmatig aan boord.
Sytske kan het goed met haar vinden ; ze gaan samen naar de supermarket , doen de was in de wasserette/coin laundry etc etc.
Het is nu ook de tijd voor wat technisch onderhoud....
Bijvullen van de accu's, terminals, schoonmaken , controle van de kabels We kopen olie- en brandstof filters. Ondanks dat de motor een Japanse merk is konden we dit soort dingen in Japan niet vinden. Ook moet de batterij van het noodbaken (Epirb) nodig vervangen worden. In Japan was daarvoor geen mogelijkheid.
De olie in motor en keerkoppeling wordt ververst.

Als de Epirb container geopend is en het apparaat zichtbaar , krijgen we de schrik van ons leven ..de antenne valt er gewoon af;volledig vergaan. Onze grote fout is dat we ,sinds de service beurt in Australie ,er nooit meer naar gekeken hebben.En toch hangt de mogelijkheid van hulp krijgen af de werking van dit satelliet baken !!, althans in geval het schip zou vergaan.
We brengen het ding naar het service punt en daar vindt de man dat het in feite niet verantwoord is om er nog een nieuwe batterij in te plaatsen.
Bovendien moet ook de zgn "quick release" vervangen worden.
De kosten voor dit alles zijn bijna net zo hoog als een nieuw apparaat Daarbij komt dat de nieuwe modellen een ingebouwde GPS hebben wat bij het oude type van ons ontbrak.
Ook vanwege de veiligheid hebben we de oude handheld VHF vervangen(draagbare marifoon)

Om kort te gaan , we kopen dus een nieuwe Epirb en die hangt intussen al aan de achtermast.
Na de schrik een goed gevoel !!En voortaan wordt er dus regelmatig gecontroleerd !!!

De dagen vliegen om en we moeten de Gulf van Alaska nog over, Helaas , er is onvoldoende tijd om nog naar de Prince William Sound te gaan(vinden we). De bemanning van vele jachten hebben dan ook een andere beslissing genomen dan wij. Ze blijven de winter (laten de boot) in Seward en gebruiken het volledig seizoen van het volgend jaar om en de Prince William Sound en de Inside Passage te doen..
Ooit hebben wij dit ook overwogen doch we vonden en vinden dat het achterlaten van de boot in Seward veel nadelen heeft .Er valt veel sneeuw -tot en met april /mei - en het is erg vochtig.
Er is dan ook geen tijd/weer om wat onderhoud te doen zoals lakken en schilderen.
Desalniettemin, vinden we het nu jammer,maar we kunnen niet alles.
In onze planning hebben we nu nog twee maanden voor de Inside Passage , tijd die we anders in Seward op de wal doorgebracht zouden hebben.

Van Kodiak varen we naar Kitoy Bay.Even slaat de twijfel toe..zullen we toch nog maar naar Seward gaan en vandaar langs de kust naar Cross Sound. Als we buiten de eilanden zijn blijkt dat er geen spat wind is.! Naar Seward is 175 mijl -en dat is 35 uur motoren. We hebben er beide geen zin in en gaan dus toch maar naar Kitoy Bay waar ,volgens zeggen beren te zien zijn.

Inderdaad. we zijn nog maar net geankerd en verschijnende de eerste al. Grote bruine beren waarvan een met een jong, zo te zien.Ze struinen langs het strand en plonzen in het water om zalm te vangen.
Het is niet tevergeefs; meestal komen ze uit het water met een dikke zalm in de bek .
Een prachtig gezicht.We liggen zo dicht bij het strand dat we zelfs wat plaatjes kunnen maken.
Ze komen iedere ochtend en in de middag en lopen rondom de baai.
Er wordt veel gewaarschuwd niet aan land te gaan en we kunnen het ons nu wel indenken.
De beren zijn ontzettend groot!!

Intussen verslechtert het weer, in die zin dat er een groot lage druk gebied boven de Gulf is.
De windverwachting is oost en noordoost 20- 35 kn ,teveel voor ons en bovendien recht van voren
Volgens de weerkaarten duurt het nog een tweetal dagen voordat het verbetert,
We hebben een prachtige beschutte plek en wachten nog maar even af hoe het verloopt.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Kodiak Island en haven

Na twee dagen varen passeren we de Semidi Elanden en Tugidag eiland. Onderweg gebeurd er niet zoveel anders dan dat we regelmatig walvissen en dolfijnen zien

We planden om te ankeren in Jap Bay ,doch met de huidige zuiden wind is de entrance erg open en er staat al een flinke swell. We  bedenken  om een baai zuidelijker te nemen omdat die meer beschut lijkt
Deze heet Kaguyak Bay .Maar omdat we geen gegevens hebben twijfelen we nog


Terwijl we dit be discussieren roept een visser op die we net voorbij gevaren zijn.
Hij vraagt waar we naar toe gaan en zegt dat er in geen jaren een zeilboot in deze buurt geweest is.
Hij heeft het mis want vorig jaar ankerden 3 jachten in Jap Bay.
Enfin ,  hij adviseert ons naar Kaguyak Bay te gaan...much safer and better holding...

Natuurlijk volgen we zijn raad op en vinden inderdaad een veilige ,beschutte ankerplaats.
Omdat het de volgende dag shit weer is slapen we uit en luieren wat. In de middag roep dezelfde visser op-hij is dan onderweg naar Kodiak- of we een verse vis willen.
Wel ,sinds we weten hoe vers gebakken vis smaakt slaan we dat niet  af. Hij komt inderdaad met
"Mythos" de 3 mijl rond de kaap varen en brengt de 2,5 kg grote vis die we s'avond nog bakken 

Wij gaan de volgende dag weer op pad en maken nog een stop in Shearwater Bay,
De ankerplek daar is achter de riffen en rotsen  in een kleine lagoon
Ook hier geen beren. 

S

We slapen een lange nacht en leggen vervolgens de laatste traject af naar Kodiak haven waar we in de middag aankomenh

We zijn net afgemeerd als de moeder-Nancy- van Elaine Smiloff er al aankomt.We namen een presentje voor haar mee vanaf Adak .
Sytske en Nancy kunnen het samen goed vinden en Nancy helpt ons bij de boodschappen -te ver om te lopen en de was .Een plezierig contact
In Kodiak is ook" Sunwah"  een Australier die we ook al in Japan ontmoetten.
Er is genoeg stof tot praten en de dagen vliegen om.

Sand Point

Zodra we uit Lava Bight weg zijn moeten we de nacht door. We blijven aan de noordzijde  van Akutan Island .De geplande stop in Lost Harbor gaat niet vanwege het tij en de wind .
We scharrelen dicht langs de kust, passeren in de nacht het licht bij Billings Head.
Het wordt een koude natte mistige nacht. Gelukkig zijn de nachten -nu we zover noordelijk zijn-niet zo lang. Bovendien moeten we wat tijd rekken omdat we op het draaien van de stroom in de Unimak Passage moeten wachten

Bij het ochtendgloren steken we de pas over en komen we aan de  zuidzijde van Unimak Isl, in Unimak Bight. Helaas zijn hier geen geschikte ankerplaatsen . we moeten een flink stuk verder naar het oosten. We weten dat in Ottercove die aan het  oostelijk einde van de Unimak Bight ligt en vluchthaven is  het heet "Dora Harbor"
Tegen donker varen we langs Bird Isl ,tussen de riffen en rotspartijen door de ingang binnen. Het wordt ons gemakkelijk gemaakt omdat vissers , die de dag gerust hebben,  nu uitvaren om de nacht te gaan werken. Als ze allemaal wegzijn blijven we  moederziel alleen achter
Dora Harbor blijkt een prachtige natuurlijke haven.Het is er wat ondiep doch uitstekend beschut.

De  ochtend van de volgende dag gaan verder op.
Het zicht is bijna nul , maar we maken altijd een "track"   (  lijn die de afgelegde weg aangeeft- net zo iets als bij  Klein Duimpje die broodkruimeltjes strooide )  zodat we zonder  problemen buiten komen .
De vissers roepen ons op en wensen goede reis
 Een zeiljacht is hier  een vreemde eend in de bijt !!

 5o mijl verder op ligt King Cove Boat Harbor. Het is helaas  weer motoren geblazen ,  maar de ver gezichten zijn mooi.  Beroemd zijn  Cape  Pankof   en Fox Island. Even overwegen we of we daar zullen ankeren doch het blijft   King'sCove !  We arriveren er  omstreeks  acht uur in de avond
Na ons verzoek  krijgen we een plaats toegewezen, Eigenlijk een meevaller  omdat  tijdens  het weekend de vissers bijna allemaal thuis zijn  .
 Iemand reikt nog even een verse zalm aan .."welkom in King Cove" !

Omdat er verder eigenlijk niet zoveel te beleven is gaan we de volgende dag verder. Via de Deer Passage varen  we naar Captain;s Harbor in Belkofsky Bay. Het is "vlak om de hoek" slechts 15 mijl
Hier zou de plek zijn we "plenty of Bears' zouden zien. Wel geen beer te ontdekken. een visser adviseert ons naar Bear Bay (in Volcano Bay) te gaan doch ook daar hebben we geen geluk.


Later horen we dat de beren naar het strand komen als de zalm gaat springen en dat is dit jaar laat.
Enfin, we zullen in Zuid Oost Alaska nog beren genoeg te zien krijgen

Captain's Harbor

>

Geen beren .....dan maar verder naar Sandpoint.We varen langs Coal Bay en Seal Cape en Cape Alliaksin  passeren  West End en zijn dan in Humboldt Harbor. 
Hier worden we aangepakt door  bemanning van "  Anna"  ,een Zweds jacht.
Aan boord blijkt ook Frazer Carpenter die we in Chili (2003 Oxean Marina) ontmoetten
Haar man is nmiddels overleden en ze vaart nu met Borje ;hij zeilde vorig jaar door de NoordWest Passage. Ze gaan nu overwinteren in Nome ver noord. 7 maanden in het i js  ...Brrrr
Het is een hartelijk weerzien.'sAvond eten we gezamelijk aan boord bij  " Anna" en worden herinneringen van jaren  opgehaald.

Een dag besteden we aan het verwisslen van olie- en brandstof filters . Er is hier een grote winkel voor de visserij en die heeft zowel filters als olie !!!
Hetwas hoog nodig na zoveel motor uren !!!

We blijven twee nachten in Humboldt Harbor en vertrekken dan  voor de  trip van 260 mijl naar de zuidkust van Kodiak Island

Dutch Harbor

We vertrekken  vrijdag de 6 juli nadat we dieselolie getankt hebben. Het weerbericht is goed maar later blijkt dat er niet veel van klopt. We willen naar Dutch Harbor omdat we daar in moeten klaren
Het is omstreeks 400 mijl en we blijven noord van de eilanden
De eerste dag gaat het geweldig doch later slecht.Veel regen ,mist, potdichte mist en de wind recht van voren. Alles wordt nat en drogen  is onmogelijk

In de derde nacht stormt het en gaan we maar en paar uur bijliggen...steken de kachel aan om weer  wat warm te worden en slapen beide een halve nacht. We nemen het voor lief dat we wat tijd verliezen.Onder het "bijliggen" verlijert het schip een aantal mijlen met de wind mee.maar we hebben ruimte genoeg. 


Het blijft slecht al neemt de wind gelukkig af.
Op de weerkaarten is te zien dat er een aantal lage druk gebieden naderbij komen en we besluiten om het resterende deel van de tocht "motorzeilend" af te leggen. Het   duurt nog 24 uur voordat we de haven binnen lopen en de Russische Kerk op de kust zien. Nadat we oproepen  worden we door de havenmeester naar de "Small Boat Harbor" gedirigeerd en vinden een mooie plek aan de pontoon naast een visserboot "Northern Light" waarmee Greg -ontdekken we later  - aan het opknappen is.


Hij blijkt een geweldig plezierige buurman. Maakt ons wegwijs voor wat en waar te kopen, brengt ons met de auto overal naar toe  zelfs  naar de gemeenschapsruimte van het stadje waar we-omdat we ouder zijn dan 55 -gratis mogen douchen.Een luxe ,naar zo'n  koude trip .

Het inklaren gaat vlot en efficient ,ook al omdat we ooit in Australie al een visum aan gevraagd hebben. De  "Sailing Permit" geldt  voor een jaar .

Na onze avonturen in Japan en Korea  voor wat betreft inkopen van onderdelen , voedsel  en kleren
is het hier een verademing.  Alles is in   grote maten  en we kopen schoenen, regenpakken (Zweedse ,made in Portugal......) en grote literspakken met yoghurt !! 
Niu kunnen we ook begrijpen wat er in de verpakking zit .Sytske zegt het is" hier een paradijs" 
Ze gaat ook nog naar de dameskapper !!

Eigenlijk zouden we wel langer willen blijven doch de tijd dringt.
19 juli -gedenkwaardige dag- tanken we diesel en gaan naar zee.
Het wordt snel erg winderig en we zoeken beschuttng in Lava Bight onder de kust.
Doch...de wind draait , we moeten vluchten en zijn dan weer onderweg.
Een 49e huwelijks nacht in Lava Bight aan lagerwal is geen aantrekkelijke optie !!


een paar plaatjes...

Het eerste wat we zien Russchische Kerk

Small Boat Harbor

De Main pontoon

De Bald Eagles houden ons gezelschap

Dit zien we bij het veralten van de haven